De eerste (werk)week
Door: Kim Maaike Nettie
Blijf op de hoogte en volg Kim, Maaike, Nettie
03 Januari 2015 | Madagascar, Toamasina
Maandag ochtend:
De dag begonnen met verplichte meeting. Hier werden we voorgesteld aan de hele crew.
Vervolgens naar de OK, tot 15:00 uur daar uitleg gekregen over alle procedures. We voelden ons weer even leerling die de hele opleiding van 3 jaar in een dag kregen en dan ook nog in een andere taal. Een aantal dingen wat in Nederland uit den boze is, is hier heel normaal. Iedereen draagt horloges, oorbellen, kettingen en ringen (zelfs de scrub-nurse) en de omloop hoeft geen mondmasker te dragen. De lokale verdoving wordt na opening nog een maand bewaard in de koelkast, echt dingen om aan te wennen. De operatieassistent haalt de patiënt op van de afdeling, doet de checklist en vraagt of er voor de patiënt gebeden moet worden. Besteld de volgende patiënt, doet de overdracht naar de recovery en doet werkelijk alle administratie die je kan bedenken (met pen en papier)...
Dinsdag hadden we een vrije dag, uitslapen zit er helaas niet in het ontbijt eindigt om 7:30! We zijn 's ochtends nog naar de OK gegaan om de laatste papieren in te vullen.
Vervolgens zijn we op pad gegaan met de TukTuk richting Ivoloina Parc. De heenweg verliep soepel, drie politiecontroles verder en 4 km onverharde weg zijn we aangekomen in het national park. Met de chauffeur afgesproken hem te bellen wanneer we weer ophaald konden worden. Dit was geen probleem.
In het park rondgeleid door een gids langs negen soorten lemuren (beroemde aapjes op Madagaskar), schildpadden, kameleon, slangen en kikkers.
Na een korte lunch de chauffeur van de tuktuk gebeld, hij was helaas druk en kon niet komen. Houdoe en bedankt! En nu?? We waren de enige toeristen en de gids wist het eigenlijk ook niet zo goed. Hij pakte zijn fiets en ging naar de stad op zoek naar een taxi.
Een uur later is hij terug. Hij heeft twee pushpush geregeld. En daar kwamen ze om de hoek. Twee drie wieler fietsen met bezweette jongens, waar je achterin kon zitten. Zucht, we hadden nog zo voorgenomen de pushpush nooit te gebruiken, te zielig. Maar we hadden geen keus.. Hup instappen en trappen maar. Maaike alleen en Nettie en Kim samen. Eerst 4 kilometer over een onverharde weg, veel gaten en plassen ontwijken. Wanneer we berg op gingen moest de chauffeur afstappen om te duwen. Wij stapte dan ook uit om te helpen duwen. We konden het niet over ons hart verkrijgen om te blijven zitten. Op de harde weg aangekomen is het nog zeker een km of 8 naar de haven. We voelde ons zo schuldig en namen ons voor zodra er een gemotoriseerde TukTuk langs kwam over te stappen. Deze kwamen we in de stad pas weer tegen en toen waren we er ook bijna. Uiteindelijk in het zicht van de haven uitgestapt en een Nederlandse habbekrats betaald.
In de haven heeft Mercy Ships zijn eigen tuktuks. Deze rijden alleen 's middags, hier moet je eigenlijk een ticket voor hebben. Maar door Kim d'r "see t door the fingers" opmerking bracht hij ons voor deze keer gratis. Scheelde weer een kwartier lopen.
Inmiddels hebben we de eerste dagen op OK gehad. Nettie op de plastische chirurgie: als eerste een kindje met syndactylie aan beide handen waar we ook een split skin graft op hebben gedaan (aan elkaar vastgegroeide vingers waar we een huidtranspositie op hebben gedaan). De tweede patiënt had brandwonden en een enorm keloid op het gezicht, een release gedaan van de brandwonden en ook hier weer splitskingrafts en fullthicknessgrafts op gedaan (huidtransposities). De derde patiënt had polydactylie aan de voeten (meerdere tenen) die hebben we verwijderd.
Maaike en Kim hebben op de "MaxFax" gestaan, kaak en aangezichts-chirurgie. Hier hebben we uiteenlopende casussen voorbij zien komen. Hazenlippen bij kindjes, halstumoren en kaaktumoren. Komende twee weken zullen we hier nog veel meer van zien.
Oud en nieuw op Madagaskar. Kort samengevat: saai! We hebben wat rondgehangen op het schip, het was enorm noodweer, mooi om te zien. Om 23:55 naar deck 7 gegaan. We stonden buiten te wachten op het vuurwerk, dit bleef uit. Om 0:00 uur ging de scheepshoorn af, dit was een gaaf geluid en dat was het. Happy new year en welterusten.
Dit weekend hebben we allen een "on-call" dag, dit is een soort bereikbaarheids dienst.. Je wordt nooit opgepiept in de dienst, het nadeel is dat je het schip niet afkan. Het is dagen hangen bij het zwembad, tafeltennissen met de daycrew en niks doen.
Volgende keer meer spannende verhalen van de OK. De vakantie periode is voorbij. Er komt maandag een MaxFax chirurg bij en dan wordt het eindelijk wat drukker.
Groetjes uit de Rimboe!
De dag begonnen met verplichte meeting. Hier werden we voorgesteld aan de hele crew.
Vervolgens naar de OK, tot 15:00 uur daar uitleg gekregen over alle procedures. We voelden ons weer even leerling die de hele opleiding van 3 jaar in een dag kregen en dan ook nog in een andere taal. Een aantal dingen wat in Nederland uit den boze is, is hier heel normaal. Iedereen draagt horloges, oorbellen, kettingen en ringen (zelfs de scrub-nurse) en de omloop hoeft geen mondmasker te dragen. De lokale verdoving wordt na opening nog een maand bewaard in de koelkast, echt dingen om aan te wennen. De operatieassistent haalt de patiënt op van de afdeling, doet de checklist en vraagt of er voor de patiënt gebeden moet worden. Besteld de volgende patiënt, doet de overdracht naar de recovery en doet werkelijk alle administratie die je kan bedenken (met pen en papier)...
Dinsdag hadden we een vrije dag, uitslapen zit er helaas niet in het ontbijt eindigt om 7:30! We zijn 's ochtends nog naar de OK gegaan om de laatste papieren in te vullen.
Vervolgens zijn we op pad gegaan met de TukTuk richting Ivoloina Parc. De heenweg verliep soepel, drie politiecontroles verder en 4 km onverharde weg zijn we aangekomen in het national park. Met de chauffeur afgesproken hem te bellen wanneer we weer ophaald konden worden. Dit was geen probleem.
In het park rondgeleid door een gids langs negen soorten lemuren (beroemde aapjes op Madagaskar), schildpadden, kameleon, slangen en kikkers.
Na een korte lunch de chauffeur van de tuktuk gebeld, hij was helaas druk en kon niet komen. Houdoe en bedankt! En nu?? We waren de enige toeristen en de gids wist het eigenlijk ook niet zo goed. Hij pakte zijn fiets en ging naar de stad op zoek naar een taxi.
Een uur later is hij terug. Hij heeft twee pushpush geregeld. En daar kwamen ze om de hoek. Twee drie wieler fietsen met bezweette jongens, waar je achterin kon zitten. Zucht, we hadden nog zo voorgenomen de pushpush nooit te gebruiken, te zielig. Maar we hadden geen keus.. Hup instappen en trappen maar. Maaike alleen en Nettie en Kim samen. Eerst 4 kilometer over een onverharde weg, veel gaten en plassen ontwijken. Wanneer we berg op gingen moest de chauffeur afstappen om te duwen. Wij stapte dan ook uit om te helpen duwen. We konden het niet over ons hart verkrijgen om te blijven zitten. Op de harde weg aangekomen is het nog zeker een km of 8 naar de haven. We voelde ons zo schuldig en namen ons voor zodra er een gemotoriseerde TukTuk langs kwam over te stappen. Deze kwamen we in de stad pas weer tegen en toen waren we er ook bijna. Uiteindelijk in het zicht van de haven uitgestapt en een Nederlandse habbekrats betaald.
In de haven heeft Mercy Ships zijn eigen tuktuks. Deze rijden alleen 's middags, hier moet je eigenlijk een ticket voor hebben. Maar door Kim d'r "see t door the fingers" opmerking bracht hij ons voor deze keer gratis. Scheelde weer een kwartier lopen.
Inmiddels hebben we de eerste dagen op OK gehad. Nettie op de plastische chirurgie: als eerste een kindje met syndactylie aan beide handen waar we ook een split skin graft op hebben gedaan (aan elkaar vastgegroeide vingers waar we een huidtranspositie op hebben gedaan). De tweede patiënt had brandwonden en een enorm keloid op het gezicht, een release gedaan van de brandwonden en ook hier weer splitskingrafts en fullthicknessgrafts op gedaan (huidtransposities). De derde patiënt had polydactylie aan de voeten (meerdere tenen) die hebben we verwijderd.
Maaike en Kim hebben op de "MaxFax" gestaan, kaak en aangezichts-chirurgie. Hier hebben we uiteenlopende casussen voorbij zien komen. Hazenlippen bij kindjes, halstumoren en kaaktumoren. Komende twee weken zullen we hier nog veel meer van zien.
Oud en nieuw op Madagaskar. Kort samengevat: saai! We hebben wat rondgehangen op het schip, het was enorm noodweer, mooi om te zien. Om 23:55 naar deck 7 gegaan. We stonden buiten te wachten op het vuurwerk, dit bleef uit. Om 0:00 uur ging de scheepshoorn af, dit was een gaaf geluid en dat was het. Happy new year en welterusten.
Dit weekend hebben we allen een "on-call" dag, dit is een soort bereikbaarheids dienst.. Je wordt nooit opgepiept in de dienst, het nadeel is dat je het schip niet afkan. Het is dagen hangen bij het zwembad, tafeltennissen met de daycrew en niks doen.
Volgende keer meer spannende verhalen van de OK. De vakantie periode is voorbij. Er komt maandag een MaxFax chirurg bij en dan wordt het eindelijk wat drukker.
Groetjes uit de Rimboe!
-
03 Januari 2015 - 19:45
Corieta Nieuwenhuizen :
Ha meiden, allereerst de beste wensen voor 2015! Wat leuk om jullie verhalen te volgen van jullie avontuur in Madagaskar. Echt een hele bijzondere ervaring zeg! En wat een verschil met die regels daar, dat wordt straks weer afkicken als jullie weer op je eigen werkplek terug zijn. Ik ben benieuwd naar het volgende verslag. Veel succes en werkze!
Groetjes, Corieta -
03 Januari 2015 - 20:00
Koos Luurs :
Hoi Maaike,
Wens jullie een sprankelend en voorspoedig 2015 met veel spannende avonturen op Madagacar.
De eerste weken is natuurlijk even je draai vinden en daarna krijg je meer ideeën en leer de mogelijkheden beter kennen.
Wij gaan jullie reisverslagen volgen en wensen jullie veel plezier en nteressante en mooie momenten daar.
Liefs uit Ruurlo,
Joyce/ Koos
-
03 Januari 2015 - 20:02
Rogier Vlig:
Hey Kim, Nettie en Maaike! Nog een heel goed 2015 toegewenst met alles drop en dran. Het jaar is voor jullie in ieder geval met een avontuur begonnen. Heel leuk om jullie verslagen te lezen dus kom maar door met die mooie verhalen! Die extra taken voor de operatieassistent moeten ze hier ook maar invoeren vind ik. -
03 Januari 2015 - 21:23
Joop En Tineke Van Beek:
Hallo Kim, Nettie en Maaike.
Ondanks de "sobere" oud en nieuw viering wensen we jullie alle goeds toe voor 2015.
Wat leuk dat jullie zo uitgebreid verslag doen. Kunnen we mooi zien wat jullie allemaal beleven, en dat is nog al wat. Ook mooie foto's van die exotische dieren, en we vroegen ons af of jullie al een paard zijn tegen gekomen??
Maar meisjes heel veel succes, houdt het hoofd koel, geniet van deze ervaring en blijf schrijven.
Groet, Joop en Tineke -
03 Januari 2015 - 21:34
Selma:
Hey meiden, om te beginnen de beste wensen voor jullie. Ik geniet van de verhalen, echt bizar wat jullie meemaken. Dat idee van Rogier laten we varen, ik wil ook graag werken hoor. Wel jammer dat het zo saai was met oud en nieuw, ach waarderen jullie het volgende keer des te meer. Is de koffer van Kim inmiddels al op het schip ? Hoe is het eten ? Misschien moet de IGZ zich hier eens wat meer op storten ;-)
Wel geweldig dat al die mensen zo geholpen worden. TOP!! Ik wens jullie nog veel plezier en dat jullie maar een hoop goeds nog mogen doen.
Gr. Selma
-
03 Januari 2015 - 22:10
Irene:
Hey Maaike, Kim & ...Nettie :P
Echt super leuk om nog een keer jullie verhaal te lezen, nadat ik het bijna live kon horen via skype ;-) Echt super grappig dat dit gewoon kan.
Ik ben heel benieuwd naar de volgende OK verhalen en of jullie misschien wel promotie krijgen! Wat een moeilijke termen allemaal zeg voor die behandelingen. Is dat een beetje hetzelfde in het engels?
Leuke foto's bij het verslag!
groetjes Irene -
04 Januari 2015 - 10:54
Lou En Eline:
Hallo Maaike, Nettie en Kim,
Wat een fantastisch verslag hebben jullie gemaakt van de eerste week! Met veel plezier hebben we het gelezen en we zien het helemaal voor ons. 'Andere wereld' zou Oma Drieze zeggen. Maar wat een belevenissen hè.....!? We kijken nu al uit naar het volgende verhaal. Lou en Eline xxx -
04 Januari 2015 - 20:06
Ineke En Piet:
Een fantastisch beging van 2015!
hahaha Met de opmerkingen van Kim kunnen jullie wel een wereldreis maken :)
Fijne werkdagen deze week, geniet er vooral van dat jullie (volgens mij) minder hard hoeven te werken dan in NL en dat jullie toch veel patienten kunt helpen, liefs pama
-
04 Januari 2015 - 21:43
Magda:
Hee Kim en andere meiden, goed bezig! Nog veel succes daar met alles wat jullie doen en ook veel plezier gewenst. Groetjes ook van Jan -
05 Januari 2015 - 14:32
Truitje:
Hallo meiden,
Nog de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar en heel leuk om jullie verslagen te lezen en dus om jullie een beetje te kunnen volgen in den verre landen.
Fijn dat je daar gewoon al je glitters om mag hebben.... en geen mondmasker voor? ben benieuwd of jullie dat dan ook niet doen....ik kan me zo voorstellen, dat je dat daar nou juist wel doet.
Veel succes de komende weken op het schip met hopelijk niet al te veel saaie rustmomenten.
Groet,
Truitje -
05 Januari 2015 - 22:44
Jacqueline :
Dames!
Wat een geestig stuk hebben jullie geschreven!
Ik zie het levendig voor me. Vooral de opmerking van Kim haha.
Ik kijk alweer uit naar het volgende verslag :-)
Dikke kus
Jacqueline
-
07 Januari 2015 - 14:45
Ina Bos:
Hallo Kim. En natuurlijk ook de andere dames.Ten eerste willen wij jullie alle drie een gelukkig en gezond 2015wensen. Het is geweldig wat jullie doen. Mooi dat jullie ook nog iets van het land zelf kunnen zien. Wij hopen dat het een mooie leerzame ervaring wordt. Ik kijk uit naar jullie volgende verslag. Hou je taai. Groet Frans en Ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
